حتي تصورش تن آدم رو ميلرزاند و اشك را ناخواسته جاري مي كند در عين خوشحالي بر سرت ميزني و ميگويي اي واي... چه بر سرم آمد...سالهاست كه اين رويا را در سر دارم ، روياي بازگشت او را... ولي ما مانند كسي هستيم كه ميهماني قرار است به خانه اش بيايد اما به جاي آنكه پيش از آمدن ميهمان كارها را رديف نمايد وقت را هدر داده است و زماني كه خبر از آمدن ميهمان مي آيد دست پاچه ميشود... حتي تصورش هم سخت است كه روزي حاج احمد بيايد و ما را در اين حال ببيند...